شامادورا ( که با نام انگلیسی Parlour Palm و نام علمی Chamaedorea elegans شناخته می شود )، گیاهی زیبا و دوست داشتنی، از خانواده ی Arecaceae بوده و خاستگاه اصلی آن، جنوب کشور مکزیک و گواتمالا است. نخل شامادورا دارای ظاهری ظریف، باریک و کوچک است که برگ های سبز تیره و ساقه هایی روشن دارد و رشد آن کم است. شامادورا، به علت تحمل سایه و نیازِ نوریِ کم، گیاهی مناسب برای نگهداری در داخل آپارتمان می باشد. شامادورا، بومی مناطق گرمسیر قاره آمریکا است و دارای بیش از 100 گونه میباشد.
طول انواع شامادورا، بسیار متفاوت است و در حدود 30 سانتی متر تا 2 متر متغیر میباشد. این گیاه، امروزه در سراسر دنیا پرورش داده میشود.
در ادامه، برای آشنایی بیشتر با گیاه شامادورا، با ما همراه باشید.
در سرتاسر دنیا، گونه های مختلفی از گیاه شامادورا، نگهداری و پرورش داده می شود که اندازه های مختلفی دارد.
همان طور که گفتیم، نخل شامادورا، به دلیل تحمل سایه و نیازِ نوریِ کم، گیاهی مناسب برای نگهداری داخل آپارتمان می باشد.
همچنین این گیاه، یک تصفیه کننده عالی برای هوای منزل شما محسوب می شود.
در این گیاه، برخلاف بسیاری از گیاهان دیگر، نور غیر مستقیم خورشید، باعث بهبودِ رنگِ برگ های شانه ای آن می شود.
به همین دلایل، پیشنهاد ما به شما دوست داران گل و گیاه، خرید این گیاه مقاوم برای طراوت بخشیدن به محل زندگی تان است.
نکته ای که در مورد این نخل جالب توجه می باشد، این است که تشابه زیادی با نخل اریکا دارد اما با دقت در فرم برگ ها میتوانید این دو گیاه را از هم تشخیص دهید.
آبیاری:
برای آبیاری نخل شامادورا، ابتدا باید وضعیت سطح خاک آن را بررسی کرد.
زمانی که سطح خاک، نیمه خشک یا نیمه مرطوب بود، زمان مناسب برای آبیاری گیاه می باشد.
پیشنهاد می شود این گیاه را در فصل تابستان، هفته ای دو بار و در فصل زمستان، پنج روز یک بار آبیاری کنید. با این حال بهتر است بسته به محیط نگهداری گیاه، خودتان خاک را چک کنید تا خیس نباشد، سپس آبیاری را انجام دهید( لازم به ذکر است که آبیاری بیش تر از هفته ای سه بار برای این گیاه، منجر به سبز خشکی گیاه شما می شود. )
بعد از آبیاری، حتما باید آب از منافذ زیر گلدان خارج شود؛
اما مراقب باشید اگر گلدان شما پایه ندارد و یا دارای بشقاب زیر گلدانی است، نباید اجازه دهید تا آب در زیرگلدانی جمع شود و مرتب آب آن را خالی کنید.
نور:
نیاز نوری کم تا متوسطی دارد و به سایه تا حدودی مقاوم است.
نور داخل منزل و پنجره های شرقی و شمالی برای گیاه شامادورا مناسب است.
به طور کلی، نخل شامادورا، بین نخل ها از همه به سایه مقاوم تراست و از جمله گیاهان های آپارتمانی سایه دوست به شمار می رود.
برای خرید نخل شامادورا ، کلیک کنید. :)
دما:
بهترین دما برای نگهداری این گیاه، دمای عادی محیط منزل (یعنی حدودا 22 تا 25 درجه سانتی گراد) می باشد.
در صورتی که دمای محیط، از دمای گفته شده، بالاتر برود، باید غبارپاشی روی برگ ها بیشتر شود.
در کل بهتر است این گیاه در مکانهای خنک نگهداری شود تا دچار سبز خشکی نشود.
: این گیاه را به هیچ وجه، در معرضِ وزشِ بادهای سرد، به ویژه کولر گازی، قرار ندهید.
رطوبت:
درست کردن یک جزیره زیر گیاه، بهترین رطوبت را برای آن ایجاد می کند.گذاشتن دستگاه بخور سرد هم به تامین رطوبت این گیاه کمک خواهد کرد
خاک:
خاک مناسب برای نخل شامادورا، خاکی سبک و دارای زهکشی خوب (شامل: یک قسمت خاک برگ و یک قسمت خاک باغچه) می باشد.
کوددهی مناسب برای این گیاه، ماهی یک بار، در طول فصل رشد این نخل، با کودهای برگ دهی یا سه بیست که تمامی عناصر مورد نیاز گیاه را دارند، می باشد .
جهت تهیه کود مناسب برای گیاه خود، کلیک کنید. :)
تکثیر گیاه شامادورا، به 2 روش صورت می گیرد:
ابتدا هر بوته را به دو یا چند بخش جدا تقسیم کنید (با ریشه خودِ پاجوش، بوته را جدا کنید و مراقب باشید که به ریشه های دیگر آسیبی وارد نشود!) و هر کدام را در گلدانی جداگانه بکارید.
همچنین می توانید پاجوش های نزدیک به گیاه مادری را (هنگامی که ارتفاعشان به حدود 20 سانتی متر رسید)، جدا کنید.
برای جدا کردن پاجوش، گیاه مادری را از گلدان در آورید و با یک وسیله ی تیز، ناحیه اتصال را قطع کنید و آن ها را در گلدانی که میزان شن بیشتری، نسبت به مخلوطِ خاک گیاهِ مادری دارد، بکارید.
بعد از انتقال به گلدان جدید، پاجوش ها را آب بدهید و اجازه ندهید که بین دو آبیاری، سطح خاک بیشتر از 5 سانتی متر (در عمق) خشک شود.
نخل شامادورا، به وسیله دانه نیز تکثیر می شود، اما تکثیر آن به روش قلمه ساقه و قلمه برگ امکان پذیر نیست.
اگر دوست دارید یک گیاه جدید شامادورا داشته باشید، بهتر است به جای تکثیر گیاه، به سایت کافه گلدون مراجعه کنید و یک شامادورای جدید بخرید.
تکثیر گیاه شامادورا از طریق کاشت بذر اینگونه است که می توانید دانه های گیاه را تهیه کنید، سپس این دانه ها را در گلدانی کم عمق، با خاک مخصوص جوانه زنی، بکارید و آن ها را نسبتا مرطوب نگه دارید تا دانه ها جوانه بزنند و رشد کنند.
زمانی که سن گیاهتان بالا رفت، در صورت خشک و چروکیده شدن برگ های قدیمی، آن ها را توسط قیچی باغبانی جدا کنید تا گیاه شما هموراه زیبا بماند.
نخل شامادورا، رشد کمی دارد؛ به صورتی که خیلی بزرگ نمی شود و یک سال در میان باید گلدان آن را تعویض نمود.
این گیاه، سیستم ریشه ای ضعیف و رشد کمی نیز دارد، پس هنگام تکثیر، باید مواظب باشید تا ریشه ها آسیب نبینند.
در صورت مشاهده تجزیه خاک گیاه و پیدا کردن حالت اسفنجی خاک، اگر قصد تعویض گلدان را ندارید، گیاه را از گلدان درآورید و خاک آن را عوض کنید.
برای تعویض گلدان، باید صبر کنید تا گیاه به اندازه کافی رشد کند و اگر گلدان برای رشدِ بیشترِ گیاه، فضای خالی نداشت، بگذارید خاک خشک شود و سپس چند ضربه آهسته به کف و دیواره های گلدان بزنید تا گیاه از داخلِ گلدان، راحت خارج شود.
یک گلدان با سایز بزرگ تر از گلدان قبلی تهیه کنید و آن را از خاک تازه پر کنید و سپس گیاه را در آن بکارید.
امیدواریم این مقاله تونسته باشه در نگهداری گیاه شما، مثمر ثمر واقع بشه.
تا مقاله ای دیگر، بدرووود.
برای خرید نخل شامادورا ، کلیک کنید. :)
کاج مطبق ، که نام دیگر آن "کپیناژ" است، از انواع کاج های سوزنی برگ بوده و زیستگاه این درختچه، جزیره نورفک استرالیا است. این گیاه، از گونه "کاج نورفولک" می باشد. نام های دیگر کاج مطبق ، عبارت اند از: آراوکاریا هتروفیلیا، کاج نورفولک و کاج آندز. رشد این گیاه، در محیط های مرطوب و طبیعی، زیاد بوده و گاهی تا 4 متر نیز رشد می کند. اما در محیط منزل، رشد زیادی نخواهد داشت. کاج مطبق ، نیاز به اکسیژن زیادی دارد. همچنین توانِ تحملِ حرارت زیاد را ندارد. کاج مطبق ، از طریق بذر تکثیر می شود و در ابتدای رشد خود، نامنظم است و از سن دوسالگی به بعد، طبقه ها منظم می شود.
در ادامه، برای آشنایی بیشتر با کاج مطبق ، با ما همراه باشید.
جهت مشاهده و خرید گیاهان مقاوم آپارتمانی کافه گلدون، کلیک کنید. :)
این گیاه نور دوست است.
در صورت تهیه این گیاه، آن را در محیط پر نور قرار دهید.
اگر این گیاه را پشت پنجره قرار داده اید، هر از چندگاهی، آن را بچرخانید تا گیاه، طی رشد خود، به سمت نور متمایل نشود.
آبیاری کاج مطبق :
این گیاه نسبتا پر آب است.
اگر آب، به اندازه ی کافی، به طبقات این گیاه برسد، طبقات صاف و مرتب می ایستند.
اگر گیاه دچار کم آبی شود، طبقات کاج مطبق شما، آویزان شده و شکل زیبای خود را از دست می دهند.
این گیاه به طور متوسط، در تابستان دو بار در هفته و در زمستان، یک بار در هفته، به آبیاری نیاز دارد.
آبیاری باید به گونه ای باشد که خاک گیاه مرطوب شود.
نکات مهم در آبیاری کاج مطبق :
بهتر است این گیاه، با آبِ بیات آبیاری شود؛ به این ترتیب که ظرف آب را برای چند ساعت، در محیط قرار دهید. در این صورت هم املاح سنگین آب، ته نشین می شود و هم این که آب، به دمای محیط می رسد.
از دادن آب بسیار سرد و یا بسیار گرم به این گیاه، خودداری کنید .
از غرق کردن گیاه در آب، جدا جلوگیری نمایید.
مناسب ترین خاک برای کاج مطبق، خاک برگ و مخلوط پیت ماس و پرلیت است.
این گیاه، در سال، فقط یک طبقه اضافه می کند و در صورتِ رسیدنِ مواد غذایی به گیاه، تعداد برگ های هر طبقه بیشتر می شود.
برای تغذیه کاج مطبق، می توانید از کود 20-20-20 دکتر بایو استفاده کنید.
کاج مطبق، نیاز به اکسیژن زیادی دارد.
سعی کنید این گیاه را در محیط منزل، در محلی قرار دهید که تهویه خوبی داشته باشد.
در صورتِ نداشتنِ تهویه مناسب، گیاهتان دچار بیماری می شود.
یکی از راه های اکسیژن رسانی به کاج مطبق، شوخی با این گیاه است؛ به این ترتیب که برگ های این گیاه را تکان دهید. با این کار، اکسیژن به تمام قسمت های گیاه شما خواهد رسید.
دمای زیر 15 درجه، به کاج مطبق آسیب می رساند.
دمای مناسب برای این گیاه، بین 15 تا 23 درجه سانتی گراد است.
این گیاه رطوبت دوست است.
می توانید یکبار در هفته، به این گیاه از فاصله یک متری و به صورت خیلی پودری، آب اسپری کنید.
از اسپری کردن آب، هنگامی که هوا خیلی گرم است، خودداری کنید.
جهت مشاهده و خرید گیاهان مقاوم آپارتمانی کافه گلدون، کلیک کنید. :)
اصلی ترین بیماری ای که این گیاه دچارش می شود، قارچ است؛ به این صورت که برگ های پایینی کاج مطبق شما، شل شده و در نهایت شروع به قهوه ای شدن و خشک شدن می کند.
برای جلو گیری از سرایت این بیماری به کل گیاه، باید از قارچ کش استفاده کرد.
شما می توانید از قارچ کش غنی شده با اسید فولیک دکتر بایو استفاده کنید.
یکی دیگر از بیماری هایی که این گیاه در گیر آن می شود، ریزش برگ است که علت آن، نامنظم بودنِ آبیاری و نداشتنِ زهکش مناسب است.
هر از گاهی، انتهای گلدان را بررسی کنید و مطمئن شوید زهکش گلدان مناسب است.
گاهی اوقات گرمای بیش از حد و یا نداشتن تغذیه مناسب به ویپه کمبود آهن، باعث زرد شدن برگها می شود.
در صورت مبتلا شدنِ گیاه به شپشک آرد آلود، که باعث چسبناک شدن برگ های سوزنی گیاه و در نهایت، زرد شدن برگ ها می شود، از سم شپشک استفاده کنید .
امیدوارم مقاله امروز مورد علاقه شما عزیزان بوده باشه.
تا مقاله بعد، خدانگهدار...
نخل ها بیش از 2000 گونه اند که فقط تعداد اندکی از آن ها جزء گیاهان زینتی به حساب می آیند. این نخل های جالب، زیبایی خاصی به محیط زندگی ما می بخشند. نخل های زینتی، بومی مناطق گرمسیر نظیر گواتمالا، برزیل، سواحل مدیترانه و جزایر قناری می باشند. عده ای از آن ها، دارای برگ های شانه ای یا پر مانند هستند. برخی دارای برگ های پنجه ای یا بادبزنی هستند. این نخل های همیشه سبز، بوته ای و به صورت درخت می باشند. در این مقاله، به توضیح انواع نخل های زینتی و روش های نگهداری این گیاهان می پردازیم.
با ما همراه باشید.
شامادورا، شامل بیش از 30 گونه است که حدود چهار گونه آن، از مهم ترین و زیباترین آن ها هستند.
این چهار گونه عبارت اند از:
Costaricana، Seifirizii، Microspadix و Erumpens.
از مشخصات ظاهری این گیاه می توان به ساقه های نی شکل و باریک آن اشاره کرد.
برگ ها در این نوع، شکاف دار و شبیه به پر مرغ و به صورت انبوه، کوتاه، مستقیم یا چتری شکل می باشند.
برای مشاهده راه حل مشکلات نخل شامادورای خود، اینجا
کلیک کنید.
هاویا، شامل دو گونه است:
بهشتی یا کنتیا (Foresterana)
بهشتی چتری (Belmoreana)
از مشخصات ظاهری آن می توان به برگ های پر مانند و سبز تیره آن اشاره کرد.
این گیاه به کندی رشد می کند.
مناسب مکان هایی نظیر بانک ها، دفاتر کوچک، سالن ها و ... است.
کنتیا، نسبت به اریکا و شامادورا مقاوم تر است.
این گیاه دارای رشد نسبتا متوسطی هست و حداکثر ارتفاع آن 2 متر می باشد.
این گیاه، 550 گونه مختلف دارد که تمام آن ها علاقه مند به رطوبت زیاد هستند.
این گونه، بومی ماداگاسکار بوده و ارتفاع آن به 1 الی 1.5 متر می رسد.
برگ های نخل مرداب ، خشن، سبز تیره و خطی شکل می باشند.ساقه آن معمولا سخت است.
این گیاه نیاز به آب فراوان دارد و اگر خاک آن باتلاقی باشد بهتر است.
این گیاه دارای برگ های بادبزنی یا پنجه ای شکل می باشد.
برگچه های آن، در بخش تحتانی متصل به یکدیگرند.
برگ های آن غالبا رشد عمودی دارند و رشته هایی تار مانند و سفید – به صورت کرک - در اطراف برگ های آن آویزان می شود.
اریکا بسیار زیبا و انطباق پذیر با محیط اطراف است.
این گیاه از خانواده Arecaceae بوده و بومی مناطق ماداگاسکار است.
از بهترین گیاهان برای نگهداری داخل منزل می باشد.
مشخصات ظاهری این گیاه، برگ های کشیده و باریک که به رنگ سبز تیره یا سبز و زرد است، می باشد.
ارتفاع این گیاه ممکن است تا ۶ متر هم برسد!
معمولا ۶ تا ۸ برگ روی یک جوانه بزرگ آن، که از بدنه ی اصلی درآمده است، نمایان می شود.
هر برگ اصلی از ۴۰ الی ۶۰ برگ فرعی تشکیل می شود.
برای مشاهده راه حل مشکلات نخل اریکای خود، اینجا
کلیک کنید.
نگهداری از نخلها، تقریبا مشابه یکدیگر است که در ادامه به اختصار به آن ها اشاره می کنیم.
برای بازدید از فروشگاه کافه گلدون، کلیک کنید.
این گیاهان، به نور متوسط یا زیاد به صورت غیرمستقیم نیاز دارند.
با قرار دادن گیاهانتان، نزدیک پنجره های شرقی و جنوبی اتاق ها، نیاز نوری آنها برطرف می شود.
نخلها معمولا در آب و هوای گرم و مرطوب رشد خوبی دارند.
قابل پرورش در دمای 18 تا 27 درجه سانتی گراد می باشند.
پس از یکبار آبیاری به اندازه، آبیاری مجدد را باید زمانی انجام دهید که سطح خاک گلدان خشک به نظر برسد.
این گیاه، نیازمند رطوبت متوسط؛ یعنی 25% یا بیشتر است.
دومین مورد، خاک مناسب است:
نخلها را در هر خاکی می توان پرورش داد.
خاک مناسب این گیاهان زیبا، بهتر است سبک و قابل نفوذ و دارای 30 درصد (یا بیشتر) مواد آلی باشد.
دو ترکیب خاکی زیر، برای نخل ها مناسب است.
یک ترکیب شامل:
1 قسمت خاک لومی + 1 قسمت پیت یا خاک برگ + 1 قسمت شن + 1 قسمت کود گاوی پوسیده، می باشد.
ترکیب دیگر شامل:
2 قسمت خاک باغچه + 1 قسمت خاک برگ + 1 قسمت خاک تورب
برای خرید نخل های زینتی ما کلیک کنید. :)
گلدان مناسب خود را انتخاب کنید.
حداقل 2 سانتی متر کف گلدان را با پوکه بپوشانید.
با خاک آماده مخصوص نخلها، تا حدود 5 سانتی متر از کف گلدان را پر کنید.
آن ها را در وسط گلدان، بر روی خاکِ ریخته شده قرار دهید.
اکنون، باقی مانده خاک را با دقت در اطراف گیاه بریزید.
پس از پر کردن خاک در اطراف گیاه، آن را تکان دهید.
با ضربه زدن به اطرافِ گلدان، خاک آن را به طور یکنواخت به طرفین پخش نمایید.
سپس به آرامی با انگشتان خود، خاک را در اطراف ساقه و بدنه گلدان فشار دهید؛
به طوری که خاک، حدود 2 سانتی متر از لبه گلدان فاصله داشته باشد.
سپس آبیاری کنید و گلدان را در محل سایه، دور از نور مستقیم خورشید، قرار دهید.
استفاده از کود شیمیایی (شامل: ازت، فسفر، پتاس)، مناسب برای همه نخلهاست.
به جای کود شیمیایی می توانید از کود حیوانی پوسیده استفاده کنید.
مناسب ترین زمان کود دهی، فصل بهار و تابستان است.
بهترین کودهای شیمیایی برای گیاهان آپارتمانی، کود هایی هستند که زودتر در آب حل می شوند.
این نوع کود ها را می توان به صورت محلول یا غبار پاشی، در اختیار گیاه قرار داد.
از کودهای موجود در بازار به نام های برگ دهی،سه بیست و ...، می توانید طبق دستور استفاده نمایید.
کودهای شیمیایی؛ مانند: نیترات پتاسیم (100 گرم)، فسفات کلسیم (100 گرم) و سولفات آمونیوم (100 گرم) را تهیه کنید.
پس از مخلوط کردن آن ها، برای تهیه محلول کودی، 1 تا 2 گرم از آن را در 1 لیتر آب حل کنید و آبیاری نمایید.
هر یک ماه یا دو ماه یک بار، گیاه را کود دهی نمایید.
در اواخر پاییز و زمستان، که رشد گیاه کاهش می یابد، باید برنامه کود دادن را متوقف کنید.
: هنگام استفاده از کود های مایع، خاک گلدان باید مرطوب باشد.
به طور کلی، تکثیر نخلها به دو شیوه " استفاده از بذر" و " پاجوش " انجام می شود.
برای خرید نخل های زینتی ما کلیک کنید. :)
بیشترِ گونه های نخلها را با بذر تکثیر می کنند.
بدین منظور، بهتر است از گلخانه یا شاسی گرم، یا جعبه جوانه زنی استفاده کنید.
: این عمل در بهار و درجه حرارت 20 تا 30 درجه سانتی گراد انجام می شود.
سینی را حدود 2 تا 3 سانتی متر با شن پر کنید .
عمق سینی را از آب پر کنید.
بذر را داخل گلدان کوچکی که دارای چندین سوراخ ریز است، بکارید.
گلدان را داخل شن فرو ببرید تا جایی که در سطح آب قرار گیرد؛ یعنی: کف گلدان، بالای سطح آبِ داخلِ شن قرار گیرد.
یک شیشه آب را به شکل وارونه در داخل شن فرو برید تا دهانه بطری آب، در سطحِ آبِ داخلِ شن قرار گیرد.
بدین طریق، سطح آبِ زیرِ گلدان همیشه ثابت خواهد بود.
برای ثابت و محکم نگه داشتنِ بطری آب، یک تکه چوب را به آن ببندید.
با روشن کردن لامپ، حرارت لازم به سقف جعبه، که ورقه ای آهنی آن را
پوشانیده است، تامین و سپس به شن منتقل می شود.
(اگر محیط جعبه خیلی سرد است، از دو لامپ استفاده کنید.)
: درجه حرارت شن برای رویش بذر باید حدود 28 تا 29 درجه سانتی گراد باشد تا بهترین نتیجه را بدهد.
برای بازدید از فروشگاه کافه گلدون، کلیک کنید.
در نخلهای زینتی، مدتی پس از رشد کافی، یک یا چند پاجوش در اطراف ساقه مادری ظاهر می شود.
پاجوش ها را می توان با دقت، همراه با ریشه، از کنار پایه مادری جدا نمود.
به عنوان یک گیاه مستقلِ جدید در گلدان کاشت.
با توجه به اینکه این نوع گیاهان زینتی، در شرایط آب و هوایی ایران بذر تولید نمی کنند و تولید پاجوش نیز، نیاز به مدت زمان طولانی (3 تا 5 سال) دارد، بهترین و سریع ترین روش تکثیر آن ها، ازدیاد به طریقه کشت بافت است.
این کشت نیز به دلیل نیاز به تکنولوژی بالا و تخصص زیادِ آن در منزل امکان پذیر نیست.
امیدوارم مطالب امروز براتون مفید بوده باشه.
تا مقاله بعدی خدانگهدار...
بیماری های زامیفولیا از قبیل زرد شدن برگ زامیفولیا، رشد کند زامیفولیا، نگهداری زامیفولیا، کود مناسب زامیفولیا و سیاه شدن زامیفولیا را با خواندن این مقاله حل کنید.
برای آشنایی با زامیفولیا و نحوه نگهداری آن مقاله زیر را مطالعه کنید
زرد شدن برگهای زامیفولیا به این علت است که ریشه های زیر زمینی این گیاه، گوشتی است و مدت زیادی میتواند آب را در خود ذخیره کند.
آب اضافی اول برگ ها را زرد و قهوه ای می کند، بعد باعث پوسیدگی ریزوم ها و در نهایت نابودی کل گیاه میشود.
حدودا هفته ای یکبار در تابستان و 10 الی 15 روز یکبار در زمستان آبیاری کافی است.
فقط باید خاک هم چک بشود.
جوانه های جدید، در ابتدا نازک و کم رنگ هستند و پس از رشد، مانند سایر برگ ها ضخیم خواهند شد.
همچنین نور متوسط و کافی، باعث ضخیم شدن ساقه ها و برگ ها میشود.
اما هر چه نور کمتر باشد، ساقه و برگ ها نازک تر خواهند شد.
اگر محیط بدون نور است، بهتر است که همیشه لامپ کوچکی بالای سرش روشن بگذارید.
زرد شدن زامیفولیا، احتمالا به علت آبیاری زیاد بوده است.
با دست، سطح خاک را تا عمق دو بند انگشت چک کنید تا کاملا خشک شده باشد.
سپس مجددا آبیاری کنید.
اگر پوسیدگی هنوز به قسمتی از ریزوم نرسیده و قسمتی از آن سالم است، می توانید از طریق همان قسمت، زامیفولیا را تکثیر کنید.
(من ساقه سیاه شده را بریدم و گیاه را داخل آب قرار دادم. اکنون برگهای دو شاخه ای که جوانه زده بود زرد شده اند. به گلدانم هفته ای یک بار آب میدهم.)
اگر منظورتون از سیاه شدن زامیفولیا ، پوسیدگی گیاه است احتمالا به دلیل آبیاری بیش از اندازه این مشکل پیش آمده. به گیاهتان اجازه بدهید تا خاکش کاملا خشک بشود و دقت داشته باشیدکه تکثیر این گیاه توسط برگ یا ریزوم است نه قلمه ی ساقه.
زامیفولیا در کل تکثیر سختی دارد و باید در این مسیر صبور باشید. از طریق قلمه برگ و تقسیم ریزوم ها یا ساقه های زیر زمینی میتوانید این گیاه را تکثیر دهید.
آبیاری زامیفولیا و دیگر گیاهان، بستگی به عوامل محیطی؛ مانند: دما و میزان نور دریافتی و ... دارد و نمی توان دقیق گفت چند بار در هفته باید آبیاری شود!
در کل، زامیفولیا گیاه کم آبی است و هر زمان خاک آن خشک شد، آبیاری اش نمایید.
" حتما بخوانید "
نگهداری سانسوریا و نحوه تکثیر آن
گل های آپارتمانی برای خانه شما
زامیفولیا را نباید خیلی کوددهی کنید. چون تاثیر چندانی در رشد آن نخواهد داشت. چون در کل زامیفولیا رشد کمی دارد. اما باید از کود های ملایم ، پتاسیم و فسفر بالا استفاده کنید ، تا ریزوم ها تقویت شده و به دنبال آن گیاهتان رشد کند.کود های گل دهی فسفر بالایی دارند.
زامیفولیا در نور کم بهترین عملکرد را خواهد داشت. اما محیط های بدون نور را هم به خوبی تحمل خواهد کرد.
زامیفولیا نسبت به اکثر گیاهان آپارتمانی، رشد کندتری دارد.
عمده ی رشد این گیاه، از طریق ساقه های زیر زمینی است و هر چه ساقه آن در خاک رشد کند، برگ های بیشتری میروید.
رشد زامیفولیا از طریق ساقه های زیر زمینی (یا ریزوم ها) اتفاق میافتد و هر چه بیشترِ گلدان را پر کند و قوی تر شود، گیاه رشد بهتری خواهد داشت و پا جوش های بیشتری اضافه خواهد کرد.
اگر زامیفولیای شما تا به حال رشد داشته است اما اکنون رشد آن متوقف شده، مواد مغذی موجود در خاک آن کم شده است.
بهتر است گیاه را تقویت کنید.
در کل، این گیاه رشد کمی دارد، پس صبور باشید.
برای مشاهده یا خرید گیاه زامیفولیا ، کلیک کنید. :)
بله. اگر ریزوم کامل شکل گرفته باشد، جوانه خواهد زد.
در حقیقت، برگی که از آن قلمه تهیه شده، جزء گیاه جدید نخواهد بود و پس از مدتی قهوه ای شده و از بین می رود و رشد، توسط جوانه ی تشکیل شده ادامه می یابد.
آبیاری زیاد زامیفولیا علت این مشکل است. پس :
1- حتما سوراخ زهکش این گلدان را چک کنید تا مسدود نباشد.
2- توجه داشته باشید تا آب، داخل زیر گلدانی جمع نشود.
3- فقط وقتی خاک خشک شد ، گیاه را آبیاری کنید.
امیدواریم توانسته باشیم قدمی هر چند کوچک، در حل مشکلات گیاه زامیفولیای شما برداشته باشیم.
تا مقاله بعدی، خدا یار و یاورتان ...
نگهداری پتوس آشنا کنیم. گیاهی مقاوم ، با دوام و تصفیه کننده. اگر مشتاق هستید تا گونههای خاص پتوس و شیوه قلمه زدن پتوس را بیاموزید با ما همراه باشید.
با مطالعه مقاله زیر میتوانید بیماریهای گیاه پتوس خود را درمان کنید
پتوس ( pothos )، بومی جزایر سلیمان است و نامهایی از قبیل پوتین طلایی یا انگور نقرهای هم دارد. البته در میان مردم، با نامهای پوتوس و پیتوس هم خوانده میشود. نگهداری گل پتوس
پتوس، مسلما یکی از ساده ترین گیاهان آپارتمانی است. این گیاه، نگهداری آسانی دارد و از گیاهان مقاوم محسوب میشود.
اگر شما از دسته افرادی هستید که گیاهتان همیشه خراب میشود، بهتر است که پتوس را امتحان کنید. پتوس یک گیاه مناسب برای مبتدیها محسوب میشود. پس بهتر است نگهداری این گیاه زیبا را تجربه کنید.
پتوس، از گیاهانِ رونده محسوب میشود؛ یعنی بعد از بلند شدن ساقهها و رویش برگهای زیاد، میتوانید یک مسیر را برای پتوس خود مشخص کنید.
با این کار، گیاه شما در مسیر مورد علاقه شما رشد میکند و فضا را زینت میدهد.
یک ویژگی قابل توجه پتوس، موثر بودن در تصیفه هوا است.
در واقع پتوس، به عنوان یک گیاه تصفیه کننده، سمومی مانند: فرمالدئید، تولوئن، زایلن و بنزن را از محیط پاک میکند.
این خصوصیت پتوس، سبب میشود که یک گیاه مناسب برای اتاق خواب و فضاهای خانگی باشد.
از طرفی، برگهای این گیاه، حاوی مادهای سمی است که در صورت جذب شدن در بدن فعال میشود.
پس در مواقع حضور حیوانات یا کودکان در محیط، مراقب باشید تا برگ ها کنده و خورده نشوند؛ چون این سموم، به فضای داخل دهان آسیب میزند.
پتوس در ظاهر، برگهای سبز رنگی دارد.
البته در بعضی از گونهها، رنگهای سفید، زرد و سبز روشن به صورت آبرنگی، روی برگها کشیده شده است. اما از لحاظ شیوه نگهداری، هیچکدام از گونهها با هم تفاوت ندارند.
فقط باید بدانید که در گونههای رنگی، نورِ موردِ نیازِ گیاه، بیشتر از گونه سبز یا بلک آن است.
در عکس زیر، چند گونه مختلف پوتوس را مشاهده میکنید.
در ادامه مقاله، گونههای مختلف را به طور کامل به شما معرفی میکنیم.
برای خرید پوتوس، کلیک کنید. :)
در اینجا، گفتن یک نکته، درباره مشخصات ظاهری پتوس لازم است.
بسیاری از مردم، پتوس را با گیاهی به نام فیلودندرون اشتباه میگیرند.
اگرچه در ظاهر، این دو گیاه بسیار به یکدیگر شباهت دارند.
اما با کمی شناخت و دقت، میتوان آن ها را به راحتی از یکدیگر تشخیص داد.
در عکس زیر، یک نمونه پتوس در سمت راست و یک نمونه فیلو دندرون در سمت چپ قرار دارد.
اگر دقت کنید، میبینید که برگهای فیلو دندرون، دقیقا شبیه قلب هستند و پایین برگها نیز کشیدگی سوزنی شکلی دارد.
در صورتی که برگ پتوس، مانند بسیاری از گیاهان، فقط کمی کشیده است.
پتوس، گونههای متفاوتی دارد که تفاوت آن ها در رنگ و میزان نور مورد نیاز است.
حال میخواهیم شما را با گونه های متنوع و بسیار زیبای پتوس آشنا کنیم.
پتوس بلک، یکی از فراوان ترین گونههای پتوس است که اکثر مردم با دیدن آن، یک حس نوستالژی پیدا میکنند.
از ویژگیهای بارز این گونه، مقاومت در برابر نور کم است.
این گونه کم نور را میتوانید به خوبی در منزل یا اداره نگهداری کنید.
این گونه، توانایی رشد در نور مصنوعی را دارد. از طرفی میتواند زیر نورِ لامپِ فلورسنت نیز به خوبی رشد کند.
ملکه مرمری یا پتوس مرمری، یکی از گونههای بسیار زیبای گیاه پتوس است.
به خاطر داشته باشید که این گونه، بیشتر از همه گونههای پتوس به نور احتیاج دارد.
اگر خانه یا محل کارتان از نور عالی و درخشان برخوردار است میتوانید از این گونه خریداری کنید.
پتوس نئون، پتوس آهک یا پتوس زرد، از گونههای بسیار مقاوم در برابر نور کم است. شاید با دیدن این برگهای رنگی، فکر کنید که این گیاه به نور زیاد احتیاج دارد، اما این گونه، یک گیاه عالی برای محیط های تاریک و بدون نور است.
امروزه به اشتباه، این گونه را پتوس طلایی صدا میزنند.
در صورتی که پتوس طلایی به پتوس ابلق که در ادامه معرفی خواهیم کرد، اطلاق میشود.
پتوس ساتن نقرهای، یک گونه بسیار خاص و زیبا است. این گونه، برگهای ضخیم به رنگ های خاکستری و سبز دارد؛ به همین دلیل، رنگ خاکستری آن به نقره تشبیه داده شده است.
این گونه از گیاهان، مقاوم به نور کم و مقاوم به آب کم محسوب میشود. پس اگر به دنبال یک گونه مقاوم دیگر از پتوس هستید، این گونه را خریداری کنید.
برای خرید انواع پوتوس، کلیک کنید. :)
پتوس طلایی نیز، یکی از گونههای رایج در میان مردم است. این گونه، برگهای سبز رنگی دارد که ردههای زرد به صورت آبرنگی روی آن کشیده شده است.
برای نگهداری پتوس طلایی یا همان پتوس ابلق، باید نور مناسب داشته باشید. درست است که این گونه در نور کم به رشد خود ادامه میدهد، اما نور کم باعث میشود ردههای طلایی از بین برود.
با از بین رفتن ردههای طلایی، پتوس شما به شکل پتوس جید یا پتوس بلک در خواهد آمد. پس بهتر است برای حفظ زیبایی این گونه، نور کافی به آن برسانید.
پتوس شاد یا پتوس سفید، از گونههای بامزه پتوس است. روی برگهای این گونه، لکههای سفید به صورت تکهای قرار گرفته است؛ برخلاف دیگر گونهها که رنگها به صورت آبرنگی روی برگها به وجود میآمدند.
از ظاهر پتوس سفید مشخص است که به نور کافی و زیاد نیاز دارد.
پس این گونه را برای محیط های فاقد نور خریداری نکنید!
همانطور که گفته شد، پتوس یک گیاه مقاوم، با مراقبت آسان است که میتواند به خوبی در محیطهای بسته رشد کند.
اما پوتوس برای فضاهای باز نیز مناسب است.
بسیاری از جنگلها، پتوسهای غول پیکری دارند که بسیار در هم تنیدهاند.
به همین دلیل است که به پتوس، " وحشیِ شیرین " میگویند. چون یک پتوس در هم تنیده و پیچیده، میتواند یک منظره بسیار ترسناک را به وجود آورد. منظرههایی که قطعا با فرا رسیدن شب، در جنگلها و باغها ترسناک تر خواهند شد
البته پتوس، در بسیاری از دکورها و آتلیهها به عنوان پس زمینه استفاده میشود.
همچنین در طراحی فضای سبز میتواند به عنوان یک عنصر پوششی مورد استفاده قرار گیرد.
تنها نکته قابل توجه در نگهداری پتوس در فضای باز، دور نگه داشتن گیاه از سرمای زمستان است؛ چون پتوس با بروز سرما در محیط، از بین خواهد رفت. پس اگر محل زندگی شما زمستان سرد و سوزناک ندارد و همیشه آب و هوای معتدل دارد ، میتوانید از این گیاه در طراحی فضای سبز استفاده کنید.
در غیر این صورت، با شروع شدن فصل سرما، بهتر است پتوس خود را داخل خانه ببرید.
اگر پتوس را در محیط باز نگهداری میکنید، سایه و نیم سایه برای این گیاه نور مناسبی است.
اما اگر پتوس را در محیط بسته؛ مانند: خانه نگه میدارید، نورِ زیادِ غیر مستقیم،برای آن عالی است؛ یعنی نور زیادی که از یک مانع مانند شیشه یا پرده عبور کند و به گیاه شما برسد.
به خاطر داشته باشید که بعضی از گونهها در صورت نبود نور کافی، ردههای رنگی خود را از دست میدهند و به پتوس بلک شبیه میشوند. علاوه بر این، ابتدا تمام گونهها را در مقاله معرفی کردیم و گفتیم که هر کدام به چه میزان نور نیاز دارند.
پس با تشخیص نوع پتوس خود، نور مورد نیازش را تامین کنید.
پتوس، خاک همیشه خیس را دوست ندارد. خاکِ همیشه خیس و مرطوب، باعث پوسیدگی ریشههای گیاه خواهد شد.
از طرفی، به وجود آمدن لکههای سیاه روی برگ یا فروپاشیِ ناگهانیِ گیاه، نشانه خیس بودن خاک در طولانی مدت است.
پس اجازه بدهید تا خاک بین دو آبیاری کاملا خشک بشود.
اگر میخواهید یک نشانه برای زمان آبیاری داشته باشید، به ظاهرِ برگها دقت کنید. وقتی خاک خشک شود برگها کمی خود را میاندازند. این، نشانه خوبی برای فرا رسیدن زمان آبیاری است.
دقت داشته باشید که نگذارید این خشکی به طول بیانجامد؛ چون سبب سقوط برگها خواهد شد.
علاوه بر این، خشک و قهوهای شدن لبه برگها نشان میدهد که گیاه مدت زمان طولانی ای خشکی کشیده است.
پتوس، به یک خاک معمولی ولی با زهکشی مناسب نیاز دارد؛ چون در صورت انباشته شدن خاک از آب، ساقهها درون گلدان میگندند.
علاوه بر این، پتوس به خاک کمی اسیدی علاقه دارد.
حتما بخوانید
مشکلات پتوس، بیماری ها و راه درمان
پتوس را نباید در دمای زیر 10 درجه سانتی گراد نگهداری کرد. دمای ایده آل و مورد علاقه پتوس، دمای معمولی اتاق است (چیزی بین 18 تا 24 درجه سانتی گراد).
باید بدانید که پتوس، رطوبتِ کم را میتواند تحمل کند، اما رطوبت زیاد مورد علاقه این گیاه است.
نکته : اگر دوست دارید برگهای پتوس شما بزرگ تر شوند، رطوبت آن را افزایش دهید.
با غبار پاشی یا استفاده از بُخور میتوانید رطوبت لازم را تامین کنید.
پتوسها معمولا فاقد آفت هستند. اما ممکن است آلوده شوند و حشرات به سراغشان بیاید. در این صورت میتوانید از حشرهکشهای مخصوصِ گیاهانِ آپارتمانی برای رفع مشکل استفاده کنید.
اما یک روش ساده برای از بین بردن حشرات، شست وشوی برگها با پنبه آغشته به الکل است.
گیاهان آپارتمانی به تغذیه و کوددهی نیاز دارند؛ چون خاک گیاه شما، بعد از مدتی فاقد مواد مغذی خواهد شد.
برای کوددهی پتوس، می توانید هر دو هفته یکبار، آن را کوددهی کنید.
کود گرین برای این گیاه، یک پیشنهاد مناسب است.
در کل پتوس گلدان کوچک را بیشتر دوست دارد.
اما زمانی که ریشهها از زیر گلدان بیرون میزنند، وقت آن رسیده تا پتوسِ خود را به گلدان بزرگتری منتقل کنید.
اگر پتوس شما بلند شده و دوست دارید تا یک گلدان پر و کوتاه داشته باشید، می توانید ساقه آن را برش بزنید.
با برش ساقهها و ریشهدار کردن آن ها، می توانید دوباره پتوس خود را به گلدان برگردانید.
اگر پتوس شما بسیار بلند شده یا دوست دارید گلدانهای بیشتری از آن داشته باشید، میتوانید آن را قلمه بزنید.
قلمه زدن پتوس، کار بسیار سادهای است. در این قسمت به شما به صورت تصویری، قلمه زدن را میآموزیم.
برای قلمه زدن به وسایل زیر نیاز دارید:
1- قیچی
2- آب
3- ظرف برای نگهداری از قلمه ها
4- گلدان مناسب قلمه ها
5- خاک برای نگهداری گیاه در گلدان یا باغچه
بهتر است تصمیم بگیرید که کدام شاخه ها را از چه قسمتی دوست دارید برش دهید.
میتوانید از ابتدای ساقه یا انتهای آن برش بزنید؛ چون هر کدام از این برش ها، میتواند به یک یا چند قلمه تبدیل شود.
اکثر مردم برای قلمه زدن، یک ساقه بلند را انتخاب میکنند و آن را در آب قرار میدهند.
در صورتی که برای ریشهدار شدن یک ساقه بلند و انتقال آن از آب به خاک، مدت زمان زیادی لازم است.
بهتر است قلمهها را به صورت تک برگ برش بزنید.
این کار، روند ریشهدار شدن قلمه را سرعت میبخشد.
برای هر کدام از قلمهها، دو برش احتیاج داریم. اما برش روی ساقهها باید در کدام قسمت باشد؟!
یک برگ را انتخاب کنید.
بالا و پایین برگ _ روی ساقه _ را دو برش به صورت مورب بزنید.
این قسمت از ساقه که به برگ شما متصل است، محل رویش ریشه ها خواهد بود. به این قسمت گره میگویند.
با انجام این روش، شما از یک ساقه بلند، تعداد زیادی قلمه پتوس به دست میآورید.
برای قلمهها یک ظرف یا لیوان شیشهای مناسب انتخاب کنید.
قلمهها را درون آب بگذارید؛ به طوری که کل قسمت برش خورده درون آب قرار بگیرد.
بعد، ظرف قلمهها را به یک محل گرم و روشن منتقل کنید و اجازه دهید تا ریشه بزنند.
به خاطر داشته باشید که آبِ درونِ ظرف را، هر چند روز یکبار دور بریزید و آب تازه جایگزین آن کنید؛
چون آب، بعد از مدتی، اکسیژن و مواد مورد نیاز را از دست میدهد.
پس مهم است که این عمل را انجام دهید.
میتوانید قلمهها را زمانی که ریشهای حدود 5 سانتی متر زدند، از آب خارج کنید.
اگر تعداد قلمههای شما زیاد است، بهتر است آن هایی را که ریشه دارند بکارید و منتظر ریشهدار شدن بقیه بمانید.
به خاطر داشته باشید که اگر ریشهها را به مدت طولانی در آب نگه دارید، برای قلمه سخت است که به یک گیاه خاکی تبدیل شود.
پس، بعد از مقداری ریشه دهی، آن ها را به خاک منتقل کنید.
سپس قلمههای خود را مرتب کنید و آن هایی را که برای رفتن به گلدان آماده شدهاند، از آب بیرون بیاورید.
یک گلدان ترجیحا کوچک انتخاب کنید و درون آن خاک تازه بریزید.
تعدادی از قلمهها را اطراف لبه گلدان بگذارید.
خاک بریزید تا جای آن ها ثابت شود.
سپس چند قلمه وسط گلدان بگذارید و خاک را تا حد مورد نیاز اضافه کنید.
وقتِ آن رسیده که گلدان را به محل اصلی زندگی خود ببرید.
تبریک میگوییم. شما از طریق قلمه زدن، صاحب یک گلدان زیبا شدهاید.
حتما بخوانید
مشکلات پتوس، بیماری ها و راه درمان
امیدوارم که مطالعه این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد.
تا مقالههای بعدی،
خدانگهدار...