نخل ها بیش از 2000 گونه اند که فقط تعداد اندکی از آن ها جزء گیاهان زینتی به حساب می آیند. این نخل های جالب، زیبایی خاصی به محیط زندگی ما می بخشند. نخل های زینتی، بومی مناطق گرمسیر نظیر گواتمالا، برزیل، سواحل مدیترانه و جزایر قناری می باشند. عده ای از آن ها، دارای برگ های شانه ای یا پر مانند هستند. برخی دارای برگ های پنجه ای یا بادبزنی هستند. این نخل های همیشه سبز، بوته ای و به صورت درخت می باشند. در این مقاله، به توضیح انواع نخل های زینتی و روش های نگهداری این گیاهان می پردازیم.
با ما همراه باشید.
شامادورا، شامل بیش از 30 گونه است که حدود چهار گونه آن، از مهم ترین و زیباترین آن ها هستند.
این چهار گونه عبارت اند از:
Costaricana، Seifirizii، Microspadix و Erumpens.
از مشخصات ظاهری این گیاه می توان به ساقه های نی شکل و باریک آن اشاره کرد.
برگ ها در این نوع، شکاف دار و شبیه به پر مرغ و به صورت انبوه، کوتاه، مستقیم یا چتری شکل می باشند.
برای مشاهده راه حل مشکلات نخل شامادورای خود، اینجا کلیک کنید.
هاویا، شامل دو گونه است:
بهشتی یا کنتیا (Foresterana)
بهشتی چتری (Belmoreana)
از مشخصات ظاهری آن می توان به برگ های پر مانند و سبز تیره آن اشاره کرد.
این گیاه به کندی رشد می کند.
مناسب مکان هایی نظیر بانک ها، دفاتر کوچک، سالن ها و ... است.
کنتیا، نسبت به اریکا و شامادورا مقاوم تر است.
این گیاه دارای رشد نسبتا متوسطی هست و حداکثر ارتفاع آن 2 متر می باشد.
این گیاه، 550 گونه مختلف دارد که تمام آن ها علاقه مند به رطوبت زیاد هستند.
این گونه، بومی ماداگاسکار بوده و ارتفاع آن به 1 الی 1.5 متر می رسد.
برگ های نخل مرداب ، خشن، سبز تیره و خطی شکل می باشند.ساقه آن معمولا سخت است.
این گیاه نیاز به آب فراوان دارد و اگر خاک آن باتلاقی باشد بهتر است.
این گیاه دارای برگ های بادبزنی یا پنجه ای شکل می باشد.
برگچه های آن، در بخش تحتانی متصل به یکدیگرند.
برگ های آن غالبا رشد عمودی دارند و رشته هایی تار مانند و سفید – به صورت کرک - در اطراف برگ های آن آویزان می شود.
اریکا بسیار زیبا و انطباق پذیر با محیط اطراف است.
این گیاه از خانواده Arecaceae بوده و بومی مناطق ماداگاسکار است.
از بهترین گیاهان برای نگهداری داخل منزل می باشد.
مشخصات ظاهری این گیاه، برگ های کشیده و باریک که به رنگ سبز تیره یا سبز و زرد است، می باشد.
ارتفاع این گیاه ممکن است تا ۶ متر هم برسد!
معمولا ۶ تا ۸ برگ روی یک جوانه بزرگ آن، که از بدنه ی اصلی درآمده است، نمایان می شود.
هر برگ اصلی از ۴۰ الی ۶۰ برگ فرعی تشکیل می شود.
برای مشاهده راه حل مشکلات نخل اریکای خود، اینجا کلیک کنید.
نگهداری از نخلها، تقریبا مشابه یکدیگر است که در ادامه به اختصار به آن ها اشاره می کنیم.
برای بازدید از فروشگاه کافه گلدون، کلیک کنید.
این گیاهان، به نور متوسط یا زیاد به صورت غیرمستقیم نیاز دارند.
با قرار دادن گیاهانتان، نزدیک پنجره های شرقی و جنوبی اتاق ها، نیاز نوری آنها برطرف می شود.
نخلها معمولا در آب و هوای گرم و مرطوب رشد خوبی دارند.
قابل پرورش در دمای 18 تا 27 درجه سانتی گراد می باشند.
پس از یکبار آبیاری به اندازه، آبیاری مجدد را باید زمانی انجام دهید که سطح خاک گلدان خشک به نظر برسد.
این گیاه، نیازمند رطوبت متوسط؛ یعنی 25% یا بیشتر است.
دومین مورد، خاک مناسب است:
نخلها را در هر خاکی می توان پرورش داد.
خاک مناسب این گیاهان زیبا، بهتر است سبک و قابل نفوذ و دارای 30 درصد (یا بیشتر) مواد آلی باشد.
دو ترکیب خاکی زیر، برای نخل ها مناسب است.
یک ترکیب شامل:
1 قسمت خاک لومی + 1 قسمت پیت یا خاک برگ + 1 قسمت شن + 1 قسمت کود گاوی پوسیده، می باشد.
ترکیب دیگر شامل:
2 قسمت خاک باغچه + 1 قسمت خاک برگ + 1 قسمت خاک تورب
برای خرید نخل های زینتی ما کلیک کنید. :)
گلدان مناسب خود را انتخاب کنید.
حداقل 2 سانتی متر کف گلدان را با پوکه بپوشانید.
با خاک آماده مخصوص نخلها، تا حدود 5 سانتی متر از کف گلدان را پر کنید.
آن ها را در وسط گلدان، بر روی خاکِ ریخته شده قرار دهید.
اکنون، باقی مانده خاک را با دقت در اطراف گیاه بریزید.
پس از پر کردن خاک در اطراف گیاه، آن را تکان دهید.
با ضربه زدن به اطرافِ گلدان، خاک آن را به طور یکنواخت به طرفین پخش نمایید.
سپس به آرامی با انگشتان خود، خاک را در اطراف ساقه و بدنه گلدان فشار دهید؛
به طوری که خاک، حدود 2 سانتی متر از لبه گلدان فاصله داشته باشد.
سپس آبیاری کنید و گلدان را در محل سایه، دور از نور مستقیم خورشید، قرار دهید.
استفاده از کود شیمیایی (شامل: ازت، فسفر، پتاس)، مناسب برای همه نخلهاست.
به جای کود شیمیایی می توانید از کود حیوانی پوسیده استفاده کنید.
مناسب ترین زمان کود دهی، فصل بهار و تابستان است.
بهترین کودهای شیمیایی برای گیاهان آپارتمانی، کود هایی هستند که زودتر در آب حل می شوند.
این نوع کود ها را می توان به صورت محلول یا غبار پاشی، در اختیار گیاه قرار داد.
از کودهای موجود در بازار به نام های برگ دهی،سه بیست و ...، می توانید طبق دستور استفاده نمایید.
کودهای شیمیایی؛ مانند: نیترات پتاسیم (100 گرم)، فسفات کلسیم (100 گرم) و سولفات آمونیوم (100 گرم) را تهیه کنید.
پس از مخلوط کردن آن ها، برای تهیه محلول کودی، 1 تا 2 گرم از آن را در 1 لیتر آب حل کنید و آبیاری نمایید.
هر یک ماه یا دو ماه یک بار، گیاه را کود دهی نمایید.
در اواخر پاییز و زمستان، که رشد گیاه کاهش می یابد، باید برنامه کود دادن را متوقف کنید.
: هنگام استفاده از کود های مایع، خاک گلدان باید مرطوب باشد.
به طور کلی، تکثیر نخلها به دو شیوه " استفاده از بذر" و " پاجوش " انجام می شود.
برای خرید نخل های زینتی ما کلیک کنید. :)
بیشترِ گونه های نخلها را با بذر تکثیر می کنند.
بدین منظور، بهتر است از گلخانه یا شاسی گرم، یا جعبه جوانه زنی استفاده کنید.
: این عمل در بهار و درجه حرارت 20 تا 30 درجه سانتی گراد انجام می شود.
سینی را حدود 2 تا 3 سانتی متر با شن پر کنید .
عمق سینی را از آب پر کنید.
بذر را داخل گلدان کوچکی که دارای چندین سوراخ ریز است، بکارید.
گلدان را داخل شن فرو ببرید تا جایی که در سطح آب قرار گیرد؛ یعنی: کف گلدان، بالای سطح آبِ داخلِ شن قرار گیرد.
یک شیشه آب را به شکل وارونه در داخل شن فرو برید تا دهانه بطری آب، در سطحِ آبِ داخلِ شن قرار گیرد.
بدین طریق، سطح آبِ زیرِ گلدان همیشه ثابت خواهد بود.
برای ثابت و محکم نگه داشتنِ بطری آب، یک تکه چوب را به آن ببندید.
با روشن کردن لامپ، حرارت لازم به سقف جعبه، که ورقه ای آهنی آن را
پوشانیده است، تامین و سپس به شن منتقل می شود.
(اگر محیط جعبه خیلی سرد است، از دو لامپ استفاده کنید.)
: درجه حرارت شن برای رویش بذر باید حدود 28 تا 29 درجه سانتی گراد باشد تا بهترین نتیجه را بدهد.
برای بازدید از فروشگاه کافه گلدون، کلیک کنید.
در نخلهای زینتی، مدتی پس از رشد کافی، یک یا چند پاجوش در اطراف ساقه مادری ظاهر می شود.
پاجوش ها را می توان با دقت، همراه با ریشه، از کنار پایه مادری جدا نمود.
به عنوان یک گیاه مستقلِ جدید در گلدان کاشت.
با توجه به اینکه این نوع گیاهان زینتی، در شرایط آب و هوایی ایران بذر تولید نمی کنند و تولید پاجوش نیز، نیاز به مدت زمان طولانی (3 تا 5 سال) دارد، بهترین و سریع ترین روش تکثیر آن ها، ازدیاد به طریقه کشت بافت است.
این کشت نیز به دلیل نیاز به تکنولوژی بالا و تخصص زیادِ آن در منزل امکان پذیر نیست.
امیدوارم مطالب امروز براتون مفید بوده باشه.
تا مقاله بعدی خدانگهدار...